Aykut Diş, Vatan Partisi Ankara İl Başkanı
“Gerçekten bilmek isteyen yaşamak zorundadır” denir. En çok da “ölüm”de söz konusuymuş. Meğer yokluğun hüznünü, kelimelerin kifayetsizliğini ve cümlelerin boğazda düğümlenmesini bilmiyormuşuz. Türk Dil Kurumu sözlüğündeki açıklamasını okuyunca ya da bir romanda-öyküde altını çizince anlaşılmıyormuş bu duygular. Keşke tatmasaydık bu hisleri. “Öğrenmek iyidir” zannederdik ama her zaman değilmiş. Ne zormuş yoldaşı, kardaşı, arkadaşı; yiğitken, güzelken, gencecikken kaybetmek…
Ufuk’un hayata gözlerini yummasının üzerinden bir hafta geçti. Şaşkınlığımız sürüyor. Bu inanamama durumu uzunca olacak gibi… 31 Aralık 2015’te geçirdiği talihsiz kaza sonucu günlerdir yoğun bakımda olan Ufuk Dündarlıoğlu, 7 Ocak 2016’da verdiği yaşam mücadelesini kaybetti. Onu aile ocağında, Dündarlı’da, karlı bir tepenin eteklerine verdik.
Lise sıralarından, 2010’dan beri örgütlüydü Ufuk. Vatan Partisi üyeliği de o dönemlere dayanıyor. Üniversitede Atatürkçü Düşünce Kulübü yöneticiliği de yaptı, Türkiye Gençlik Birliği başkanlığı da. Son olarak Vatan Partisi Öncü Gençlik Niğde il başkanıydı. Niğde Üniversitesi Radyo ve Televizyon bölümünde öğrenim görüyordu. Bir yandan derslere devam ediyor, bir yandan da çantacıda çalışıyordu. Ara ara hem iş hem de eğlence maksatlı olarak balığa da çıkıyordu. Hafta sonları ve yazları ise Dündarlı’daki ailesinin yanına bahçe ve köy işlerine yardıma gidiyordu. Hem öğrenci, hem emekçi, hem de devrimciydi. Günün “modasına” uymadı. Karşılaştığı ilk güçlükte formayı çıkaranlardan olmadı. Postmodernizmin ben merkezli girdaplarında savrulmadı. Zorluklar ve yokluklar içinde olmasına rağmen bayrağı taşıdı. Görev alırken tereddüt etmedi. Aydınlıkçıydı. Aydınlıkçılıkta ısrarlı olduğunu da “Israrlıyım, kararlıyım can verinceye kadar halka hizmette” diyerek belirtiyordu.
AKP’nin PKK ortaklığındaki bölücü çalışmalarını meşrulaştırmak amacıyla Niğde’ye gelen “akil”lerini protesto ederken de, Haziran Ayaklanması’nda yürürken de en öndeydi. Vatan Partisi Niğde İl Başkanı Cem Yıldırım Gezi Parkı eylemlerinin Niğde’de Ufuk’un öncülüğünde başladığını söylüyor. Tayyip Erdoğan kent meydanında miting yaparken parti binasının alana bakan penceresinden cesaretle pankart sallandıran ekibin başında yine Ufuk vardır. Bir kuşağa on yıllarda öğretilebilecek deneyimleri üç yılda solutan büyük kitlesel hareketliliklerin hepsinde önder konumlardaydı.
Son zamanlarda fotoğraflar çekmeye de başlamıştı. Samimiyetini ve enginliğini karelere de yansıtıyordu. Coşkunluğu ve sıcaklığı her zaman gülüşündeydi. Herkesçe bilinen, meşhur başını yana eğme pozunu verdi mi, ona “hayır” diyemezdiniz. Biz Aydınlıkçı gençler birbirimizin teşkilatçılığını ölçmek için kendi aramızda “Kimi örgütlediğini söyle, sana kim olduğunu söyleyelim” diye konuşuruz. Ufuk Niğde’de bir araya getirdiği arkadaşlarla, kattıklarıyla ve yarattığı intibayla teşekküllü bir teşkilatçıydı. Bunu, organlarını bağışlamayı önceden düşünerek de gösterdi. Ufuk’un organları beş gence hayat verdi.
Ufuk, arkadaşlığımızın, yoldaşlığımızın kıymetini bir daha hatırlattı bize. Bir kere bile selamlaşmadan aynı hasret için yola baş koyan dostları özleyecek onu. Niğde’nin caddeleri, Dündarlı’nın inişli çıkışlı yolları ve köyünün elma ağaçları arayacak adımlarını… Ölüm ona yakışmadı.
Anısını daima taşıyacağız. İkrarı ikrarımızdır.
Ufuk’un şahsında, 23 Mart 1998’de trafik kazasında yitirdiğimiz Öncü Gençlik önderleri Gökhan Algan, Öztürk Çakan ve Recep Yüce’yi de saygıyla anıyoruz.
Ölüm adın kalleş olsun!
Aykut Diş
12 Ocak 2016, Aydınlık
