Bertolt Brecht “iyilere” soruyor:
Anladık iyisin. Ama neye yarıyor iyiliğin?
Biz de “kahramanlarımıza” soruyoruz:
Anladık kahramansınız.
Düşman kılıcını dayamış boğazımıza Kıbrıs’ta,
Kahramanlarımız ezberlemiş Akdeniz’deki balık türlerini, onları sayıyor televizyonlarda.
Düşman namlusunu çevirmiş Ege sahillerine,
Kahramanlarımız dev bir Montrö Sözleşmesi heykeli dikmiş Seddülbahir’e,
Sözleşmemiz var geçemezsin diyor.
Düşman çevirmiş üç bir yanını,
Kahramanlar kalktı şezlonglardan. Kumdan kaleler örüyor sahillere.
Düşman bozmaya çalışıyor ordunun arkasında kurulmuş cepheyi,
Kahramanlarımız giymişler NATO üniformalarını, kurşundan bildiriler savuruyor.
Mehmetçik yürüyor postallarıyla piyonların üzerine,
Kahraman eğilmiş yanına fısıldıyor “senin içinde irtica var nereye gidiyorsun?” diye.
Düşman diş göstermiş Ukrayna’da, Rusya’ya ve sana geçirmek için,
Kahramanlar bir kavgaya tutuşmuş “Mavi Vatan’ın isim babası sen misin ben miyim” diye.
Anladık kahramansınız.
Çok eziyetler çektiniz Silivri’de.
Eşleriniz de çok acılar çekti…
Nasıl öderiz sizin(ve eşlerinizin) borcunu?
Mavi Vatan sizin sayenizde biliniyor.
Yeni yapılan gemilere siz kahramanlarımızın adı verilmeli…
Denizlerdeki hakimiyetiniz sizin ürettiğiniz fikirler sayesinde.
E bu fikirleri bir doktrin haline getirin de sizin adını verelim…
Karadeniz’de bulunan petrol yatağı.
Sizin TV’lerde uzun çubukla işaret ettiğiniz yerde bulundu.
O petrol yatağının yakınındaki bir kayalığa siz kahramanlarımızın heykelinizi dikelim elinizde çubukla…
Anladık kahramansınız.
Peki neye yarıyor kahramanlığınız?
Hangi yel değirmeniyle dövüşürken işe yarıyor Don Kişot’luğunuz?
İrticaya karşı mı yoksa Montrö’yü kaldırmak isteyenlere karşı mı?
Elinizdeki kılıcı yel değirmenine değil de gerçek düşmanın kılıcına savururken nerede kahramanlığınız?
Yoksa yalnızca yel değirmenleriyle mi dövüşmenize izin veriyor Dulsinya’nız?
Sezer Özseven
Öncü Gençlik Genel Sekreteri
